6098 sayılı TBK’nun 53. maddesi (818 sayılı BK’nun 45/2. md.) gereğince destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
Destekten yoksun kalma tazminatının konusu, desteğin yitirilmesi nedeniyle yoksun kalınan zarardır. Buradaki amaç, destekten yoksun kalanların, desteğin ölümünden önceki yaşamlarındaki sosyal ve ekonomik durumlarının korunmasıdır. Olaydan sonraki dönemde de, destek olmasa bile, onun zamanındaki gibi aynı şekilde yaşayabilmesi için muhtaç olduğu paranın ödettirilmesidir. Yani, haksız bir eylem sonucu desteğini yitiren kimse, TBK’nun 53. maddesine (818 sayılı BK’nun 45/2. md.) dayanarak uğradığı zararın ödetilmesini isteyebilir. 

Ana ve babaların çocuklarına destekliği Yargıtay kararlarına göre kural olarak erkek çocukların 18 yaşına kadar kentlerde yaşayan kız çocuklarının 22 yaşına, köylerde yaşayan kız çocuklarının 18 yaşına kadar sürer. Orta öğretim çağındaki erkekler için 20 yaş, yüksek öğrenimde ise kız erkek ayrımı olmaksızın 25 yaş kuralı ana ve babaların destekliğinde uygulanır.

İleri derecede sakat ve beyin özürlü çocukların ana ve baba destekleri yaşamlarının sonuna kadar sürmektedir. Bunun nedeni ise bu durumdaki çocukların destek olmadan kendi yaşamlarını devam ettirme olanaklarının bulunmamasıdır. Bu husustaki yaşam süresi an ve babanın yaşam süresidir. Ölünceye kadar bu durumdaki çocuklara destek olmak durumundadırlar. Anne ve babanın ikisinin de ölümü gerçekleşirse veya kendilerinin de bakıma muhtaç hale gelme durumu gerçekleşirse bu çocukların desteği kardeşi veya yakınları olacaktır.

Kızlarda genel kural 22 yaşına kadar destek alabilecekleridir. Ancak 22 yaşına gelen herhangi bir kazancı olmayan ana ve babasıyla birlikte yaşayan kızlar için Yargıtay kararlarınca evleninceye kadar destek görebileceği kabul edilmektedir.

Destekten yoksun kalma tazminatı davasında kız çocuğunun evlenmediği ve ana babasıyla aynı evde yaşadığı tespit edilirse tazminat hakkı bulunmaktadır. Ancak bu hesaplamada ilerideki evlenme ihtimali de göz önünde bulundurulacaktır.